این حدیث در کتاب صحیح بخاری، کتاب مواقیت الصلاه ،باب فضل صلاه العصر با سند صحیح نقل شده است:

رقم الحديث: 523
(حديث قدسي) حَدَّثَنَا الْحُمَيْدِيُّ ، قَالَ : حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُعَاوِيَةَ ، قَالَ : حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ ، عَنْ قَيْسٍ ، عَنْ جَرِيرِ ، قَالَ : كُنَّا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَنَظَرَ إِلَى الْقَمَرِ لَيْلَةً يَعْنِي الْبَدْرَ ، فَقَالَ : " إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا الْقَمَرَ ، لَا تُضَامُّونَ فِي رُؤْيَتِهِ فَإِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ لَا تُغْلَبُوا عَلَى صَلَاةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا فَافْعَلُوا ، ثُمَّ قَرَأَ : وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ سورة ق آية 39 " ، قَالَإِسْمَاعِيلُ : افْعَلُوا لَا تَفُوتَنَّكُمْ .

روزي پيامبر اكرم صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله به ماه شب چهارده نگريست و فرمود: همان‏طور كه شما اين ماه را مي‏بينيد به زودي پروردگارتان را بي‏ هيچ مانع و مزاحمتي خواهيد ديد.

در حالی که در قران به صراحت دیدن خداوند محال شمرده شده است.

اينگونه روايت ها آنچنان شايع بود كه مردم ـ و مخصوصا پيروان اهلبيت عليهم ‏السلام ـ در هر عصري به امامان بزرگوار رجوع كرده و از آنان حقيقت امر را جويا مي‏شدند و آن بزرگواران با دلايل قرآني و عقلي، حديث ديده شدن خدا را كذب محض دانسته و آنان را از چنين اعتقادي برحذر مي‏نمودند. چنانچه از رواياتي كه در كتب روائي شيعه موجود است به خوبي اين موضوع روشن مي‏شود كه نمونه آن را از رجوع أبو قرّه به امام رضا علیه السلام را می آوریم که عالم آل محمد(صلی الله علیه وآله)چگونه توحید را عاری از هر شرک و تجسیمی تشریح می فرمایند.

إمام رضا عليه‏السلام فرمود: پس چه كسي از جانب خدا براي جنّ و انس خبر آورد كه: «لا تُدْرِكُهُ الاْبْصارُ» انعام، آيه 103، 

چشم ‏ها او را نمي‏بيند.

و «لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْما» طه، آيه 110

(نه تنها چشم نمي‏تواند او را ببيند) علم كسي (هم) نمي‏تواند او را بشناسد. 

و «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَي‏ءٌ» شوري، آيه 11

يعني: هيچ چيزي مثل او نيست.

آيا او محمّد صلي الله عليه و آله و سلم نبود؟ 

گفت: آري. 

فرمود: چگونه مي‏شود كه مردي به مردم بگويد كه من از جانب خدا آمدم و آن‏ها را به امر خدا به سوي خدا بخواند و بگويد كه: «لا تدركه الابصار» و «لا يحيطون به علما» و «ليس كمثله شي‏ء» آنگاه بگويد كه من او را ديدم و به او احاطه علمي پيدا كردم و او به صورت بشر است؟ آيا حيا نمي‏كنيد؟ بي‏دين‏ها هم نتوانستند به او اين‏گونه إشكال كنند كه از جانب خدا چيزي مي‏آورد آنگاه خلاف آن را مي‏گويد. أبو قرّه گفت: در قرآن آمده است: 

«وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَة أُخْرَى» نجم، آيه 13،

 يعني: يكبار ديگر او را ديد.

إمام رضا عليه‏السلام فرمود: دنباله اين آيه معلوم مي‏كند كه چه ديد. مي‏فرمايد: 

«مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى» نجم، آيه 11.

يعني: قلب او آنچه را كه چشمش ديد دروغ نگفت. 

سپس بيان مي‏كند كه آن حضرت چه ديد. مي‏فرمايد: 

«لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَات رَبّه الْكُبْرَى» نجم، آيه 18،

يعني: همانا او مقداري از آيات بزرگ خدا را مشاهده كرد.

آيات خدا غير خداست و خداوند مي‏فرمايد: 

«ولا يحيطون به علما» وقتي چشم بتواند او را ببيند به او احاطه علمي و معرفت پيدا كرده است. 

أبو قرّه گفت: پس تو روايات را تكذيب مي‏كني؟ 

أبو الحسن عليه‏السلام فرمود: وقتي روايات، مخالف قرآن باشد آن را تكذيب مي‏كنم. آنچه مسلمانان بر آن اتفاق دارند اين است كه احاطه علمي به خدا ممكن نيست و هيچ چشمي او را درك نمي‏كند و چيزي شبيه او نيست».

منتظر پاسخ از برادرانمان هستیم.